welcome to my blog

หลากหลายเรื่องราว สาระความรู้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและความบันเทิง

วันอังคารที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2550

งานวิจัย (ภาษาไทย)

กระบวนการจัดการความรู้ในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้สารเคมีของเกษตรกร : กรณี ศึกษา โรงเรียนเกษตรกรในพระราชดำริ บ้านหลั่น หมู่ที่ 4 ต.ท่าฉนวน อ.มโนรมย์ จ.ชัยนาท
วรรณี ทองระย้า
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ , 2549


เหตุผลที่เลือกงานวิจัยเรื่องนี้
งานวิจัยเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ใช้กระบวนการจัดการความรู้ในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ซึ่งคิดว่าเป็นการเปลี่ยนพฤติกรรมของคนนั้นเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมาก
วัตถุประสงค์การวิจัย
ศึกษากระบวนการจัดการความรู้ที่นำไปสู่การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้สารเคมีในการเพาะปลูกของเกษตรกร
แนวคิด ทฤษฎีการวิจัย
· แนวคิดการจัดการความรู้และกระบวนการจัดการความรู้
· แนวคิดเกษตรยั่งยืน
· แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง
· แนวคิดการส่งเสริมการเกษตรในรูปแบบการทำงานของโรงเรียนเกษตรกร
กรอบแนวความคิด



เครื่องมือและค่าสถิติ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพมุ่งเน้นการพรรณนาความ ใช้การสัมภาษณ์ (Guide-line Interview) แบบเจาะลึก (In-depth Interview) และตั้งประเด็นในการสนทนากลุ่ม (Focus Group) เพื่ออธิบายและวิเคราะห์ข้อมูลที่เกิดขึ้นตามกรอบแนวความคิดการศึกษา โดยใช้ค่าสถิติอย่างง่าย คือการคิดค่าร้อยละ
ผลการวิจัย
ผลการวิจัย พบว่า เกษตรกรมีการเรียนรู้ที่เริ่มจากปัญหาการใช้ปัจจัยการผลิตที่มากเกินความจำเป็นก่อให้เกิดผลกระทบต่อต้นทุนการผลิต สุขภาพอนามัย และสิ่งแวดล้อมเสื่อมโทรม จนได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐจัดตั้งโรงเรียนเกษตรกรในพระราชดำริ เพื่อเป็นศูนย์กลางแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน โดยจำแนกกลุ่มเกษตรกรออกเป็น 3 กลุ่มแบ่งตามลักษณะพฤติกรรม คือ กลุ่มก้าวหน้ามีจำนวน 4 เรือน กลุ่มเรียนรู้มีจำนวน 9 ครัวเรือน และกลุ่มเริ่มต้นจำนวน 20 ครัวเรือน
นอกจากนี้พบว่า กลุ่มก้าวหน้ามีพฤติกรรมในการ ปรับตัวให้เข้ากับบริบทของสังคมด้วยการทำการเกษตรแบบ 2 วิถี คือ ผลิตเพื่อการค้าและผลิตตามแนวทางของเกษตรกรรมยั่งยืน เกษตรกรทั้ง 3 กลุ่มยอมรับในแนวคิด ดังนั้น หากได้รับการกระตุ้นให้เกิดการเรียนรู้ สอดคล้องกับความต้องการและบริบทของสังคม เกษตรกรกลุ่มเรียนรู้และกลุ่มเริ่มต้นจะมีโอกาสขยายผลสู่กลุ่มก้าวหน้า
ถาม-ตอบ
หากท่านต้องการเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้สารเคมีของเกษตรกรท่านจะใช้วิธีการใด ?

ไม่มีความคิดเห็น:

คำว่า...เพื่อน

>>>> อาหาร
เพื่อน: ข้าวราดแกง / ก๋วยเตี๋ยว ราคาไม่เกิน 30 -> แดกไรแพงๆวะ เปลืองชิบ
แฟน: แดกห่าอะไรก็ได้ที่มันไม่ใช่ข้าว -> สปาเกตตี้ เฟรนฟรายซ์ ซูชิ ชิสุ สั่งกันไป… มื้อละร้อยขึ้น
>>>>สถานที่
เพื่อน: สนามกีฬา สว่าง กว้าง สนุก
แฟน: โรงหนัง มืด แคบ นุ่ม...!?
>>>> ข้ามถนน
แฟน: ข้ามได้มั้ย ระวังนะครับ! จับมือผมไว้
เพื่อน: ………อ้าว! เหี้ย… รอกูด้วย (แม่งข้ามไปนานละ)
>>>> ที่บ้าน
เพื่อน: มาเพื่อ ดื่ม เมา นินทาเพื่อน ด่าชาวบ้าน เฮฮาปาจิงโกะ
แฟน: มาเพื่อ ……………… สุดยอดเลยที่ร๊ากกกกกกกกก
>>>> เวลาเดิน
แฟน: แนบชิด ประหนึ่งตัวดูดแบบสุญญากาศ
เพื่อน: เฮ้ย! ไปไกลๆกูหน่อยดิ ร้อนจะตายห่า!!
>>>> บนรถเมล์
แฟน: นั่งก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมยืนเอง
เพื่อน: เหยิบหน่อยดิวะ กูจะนั่งด้วย
>>>> บนรถเมล์(2)
แฟน: 2 คนครับ (ยื่นเงินให้กระเป๋าฯ)
เพื่อน: เฮ้ย มึงมีป่าววะ ออกไปก่อนดิ กูมีแบงค์พัน
>>>> เงิน
แฟน: มีเสมอ..จ่ายไม่อั้น
เพื่อน: ไม่มีเสมอ... มึงออกไปก่อนละกัน เดี๋ยวกูให้(แร้วแม่งก็ชิ่ง)
>>>> มาสาย
แฟน: ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้
เพื่อน: ทำห่าไรอยู่วะ มาโคตรช้าเลย สาด ...เลี้ยงข้าวกูเลย(เพิ่งจะมาก่อนแม่งได้ 5 นาทีเหมือนกัน)
>>>> ช่วยทำธุระ
แฟน: ว่างเสมอ -> อ๋อ ว่างครับ จะให้ไปถึงที่นั่นกี่โมงดี จะได้เตรียมตัวล่วงหน้า
เพื่อน: ไม่เคยว่าง -> ขนของย้ายห้องเหรอวะ ... เออ...ที่จริงก็ได้นะ แต่พอดีแม่กูให้ช่วยพาไปหาญาติๆฝ่ายแม่ว่ะ แล้วบ่ายๆต้องไปหาของฝ่ายพ่ออีกคงไม่ว่างแล้วละ
>>>> กลับบ้านดึก
แฟน: เดี๋ยวผมนั่งรถไปส่งดีกว่านะ กลับคนเดียวอันตราย
เพื่อน: กลับยังไงวะมึง มีค่ารถป่าว แต่กูไม่มีให้ยืมนะเว้ย
>>>> ป่วย
แฟน: เป็นไรมากมั้ย? กินยายังคับ ห่มผ้าด้วยนะ(แม่งดูแลแม่อย่างนี้ป่าววะ)
เพื่อน: เป็นห่าไรอีกวะ สำออยอะดิมึง… ออกมาให้ไวเลย แดกเหล้ากัน
>>>> เวลาอยู่ด้วยกัน
เพื่อน: เยี่ยว ขี้ ขากเสลด ซื้ดขี้มูก ตด -> ห่านี่ อุบาทชิบหาย
แฟน: แต่งตัว โบ๊ะหน้า เสริมจมูก ดันนม ดึงเกงใน เช็คขนจ้ากแร้ ->ตามบายๆ
>>>> สอนหนังสือ
แฟน: ไม่เข้าใจตรงไหนบอกนะครับ จะอธิบายให้ใหม่
เพื่อน: กูสอนมึง 3 รอบแล้วนะ ห่านี่ แดกหญ้าแทนข้าวไงวะ
>>>> วาเลนไทน์
แฟน: ผมให้คุณได้ทุกอย่าง ยกเว้น ดาว เดือน และ ขนหน้าอก
เพื่อน: ……………(วันนี้มันไม่มีตัวตน)
>>>> โดนทิ้ง
แฟน: เราไปกันไม่ได้ / อย่ามายุ่งกับเรา / ไปไหนก็ไป รำคาญ
เพื่อน: ไม่เป็นไรเว้ย! ช่างแม่ง … มึงยังมีกูอยู่ นะเฟร้ย!!
>>>>แล้ว.... สุดท้าย คงจะรู้ ว่าใครที่จะอยู่เคียงข้างเราจนวันสุดท้าย